Ukryte? – z pewnością najważniejsze – przesłanie konkursu „Eurowizja” i przypadek roku 2018.Podziękowania, na początku, składam Radtrapowi – gdyż na podstawie wiedzy przez niego opublikowanej w ogóle mógł powstać ten wpis. To podziękowanie jest jednocześnie wskazaniem, gdzie tej wiedzy szukać.

Eurowizja 2018.

Artykuł troszkę spóźniony – ale chyba lepiej późno, niż wcale?

Tak więc, jeżeli ktoś przeczytał ze zrozumieniem wpis Radtrapa o przesłaniu Eurowizji (2017), zna parę kwestii –

• Jakie przesłanie emanuje z Eurowizji. Właściwie – jakie przesłanie jest OSIĄ Eurowizji, przynajmniej w ostatnich latach.
• Bardzo głęboki symbolizm, Kabała na dosyć wysokim poziomie.
• System umożliwiający określenie zwycięzcy show.

Osobiście wyciągnąłem z jego wpisów lekcję i gdy nadszedł maj roku 2018, przystąpiłem do pracy. Analiza tekstów utworów, artyści, i co tylko było potrzebne.

Ku mojemu zaskoczeniu, zwycięzca wydawał się oczywisty, wraz ze swoim tekstem o dosyć wyraźnym przesłaniu. Tutaj wchodzi kwestia posiadania „oczu do patrzenia”; jak ktoś jest z tych, co „patrzą, a nie widzą”, to w sumie nie ma czego szukać w tym artykule.

Izrael był tak oczywistym zwycięzcą, że nawet zapomniałem pomyśleć, że kontekst polityczny też w sumie mógłby pasować do jego wygranej.

Neta Barzilaj – TOY

 

„[Pre-Chorus]
Wonder Woman don’t you ever forget
You’re divine and he’s about to regret
He’s a baka-mhm-bak-mhm-bakbak-bak-mhm-boy
Baka-mhm-bak-mhm-bakbak
I’m not your baka-mhm-bak-mhm-bak-mhm-bak-mhm-bak-mhm…

[Chorus]
I’m not your toy, not your toy
You stupid boy, stupid boy
I’ll take you down now, make you watch me
Dancing with my dolls on the motha-bucka beat”

Zwycięzca był oczywisty, ale – jak było to widoczne – nie dla zainteresowanych bukmacherką i innych „ekspertów” od typowania. Odsiewanie profan.

Ja tu o czystym przesłaniu, całym tym symbolizmie itd. rozpisywał się nie będę. Uważam, że tak subtelne treści, a i tezy, oparte na znajomości kwestii wyższych, nie powinny tak po prostu być dostępne dla byle profan z odmętów internetu. Tym różnię się w tej sprawie od Radtrapa. A może nie? W końcu usunął swój blog – a szkoda. Wielka szkoda.

Oczywiście, nie jestem zwolennikiem absolutnej cenzury, przecież pokazałem w tym wpisie już kilkukrotnie, gdzie szukać. Jednak podawanie na tacy to rzucanie pereł przed świnie – za dużo śmieci wśród użytkowników clearnetu.

Kiedy więc oczekiwałem na wynik Eurowizji, a moja analiza na podstawie tezy Rada okazała się słuszna, nie myślałem o dobrze zainwestowanych pieniądzach. Dzięki szczegółowej analizie teorii, a następnie jej bezapelacyjnym potwierdzeniu – przepełniła mnie powaga sytuacji: to prawda, oni tam są i mają dokładnie takie cele. Dumne, i coraz śmielej ukazywane. Oni naprawdę tego chcą i do tego dążą. Stwierdziłem jednak, że moja próba oceny tych poglądów jest nie na miejscu – mam za małą wiedzę. Może to mój błąd. Tak, czy inaczej…

Nasuwają się poważne wnioski na przyszłość.

W tym roku, 2019, kończy się „sekwencja” przewidziana przez Radtrapa. Co będzie dalej? Realizacja? Tworząc armie pożytecznych idiotów (w pierwszym szeregu awangarda odmóżdżenia – płaskoziemcy), stworzono taki szum (dez)informacyjny, że żadne zapowiadanie końców światów i tak nie będzie miało już niemal żadnego efektu. Daleki jestem jednak od stawiania tak absurdalnych (wedle prawdopodobieństwa) tez.

Fakty jednak są niepokojące, i mały przegląd ich, mam nadzieję, wkrótce opublikuję, gdyż mogą one na coś wskazywać, możliwe, że w lecie tego roku. Trzeźwe myślenie i racjonalny (proszę nie kojarzyć mojego „racjonalny” z materialistycznymi idiotami) sceptycyzm jest tu jednak wskazany.

Nadchodząca Eurowizja – czy będzie ostatnią? Co będzie po niej?

Skromny bonus w postaci gratyfikacji finansowej oczekuje na tych, którym zechce się choćby minimalnie popracować nad jej tematem, jak i to było w poprzednich latach.

Będący w sumie bezczelnym, prostackim trywializmem tej kwestii, gdyby ktoś widział tu tylko jego.

TMC, VI 2018