Wolność to Anihilacja.

Kreacja jest nierozerwalnie wiązana ze śmiercią, śmierć jest naturą życia i jest znacząco dominująca w istnieniu nad życiem (kreacją aktywną, skuteczną (tj. zmanifestowaną), narodzinami).

W związku z tym, kreacja jest tożsama z restrykcją, ograniczeniem; zawsze. Jest to powiększenie struktury, a więc rozdzielenia, ograniczenia.

Dążenie do wolności więc jest aktem de-struktywnym, pomimo jednoznacznego charakteru „przywracania” jakości bliższej czystej energii stwórczej.

Absolutna wolność to nieograniczony, nieskończony potencjał – Absolut. Będąc więc wszystkim, nie jest niczym, chociaż jest wszystkim.

Stworzenie, tworzenie jest więc, oczywiście, procesem ograniczenia.

Wymuszeniem manifestacji jednego z wariantów potencjału – kolapsem kwantowym, zwycięskim plemnikiem, decyzją podjęcia jednej akcji, zamiast wszystkich innych możliwych.

Wybór więc jednego, powołanie go do życia, manifestacja, jest śmiercią potencjału i śmiercią, „osądzeniem” wszystkich pozostałych.

Absolut wolności to powrót do pola potencjału i względnie cel RHP.

Utrzymanie się przy życiu wymaga więc, oczywiście, śmierci wielu innych, względnie mniejszych. To naturalna kolej rzeczy.

Tym bardziej i dalej, resisting Second Death wymaga licznych „ofiar”, śmierci, [tych] niżej, by utrzymać się przy egzystencji, na przekór prądom, pływom Pola egzystencji/manifestacji.

Stworzenie jest wydzieleniem z całości.

Każda relacja jest restrykcją.

Każda preferencja, tj. relacja, jest restrykcją.

Brak więc relacji z otoczeniem i światem materialnym to de facto brak egzystencji materialnej.

Damn / heh.